"Trzej muszkieterowie" Aleksander Dumas

W roku 1625 osiemnastoletni d'Artagnan opuszcza rodzinny dom, aby wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Na pożegnanie otrzymuje od matki przepis na maść leczącą wszystkie rany, a od ojca szpadę, list polecający do kapitana muszkieterów de Tréville'a, a także polecenie, żeby pojedynkować się z każdym, kto go obrazi. Jeszcze przed dotarciem do Paryża wdaje się w bójkę przez co gubi list od ojca. W Paryżu czekają na niego kolejne problemy, ale miał jedno wielkie szczęście - poznał Atosa, Portosa i Aramisa.

Jedna z najsłynniejszych powieści Aleksandra Dumasa, wielokrotnie ekranizowana i tłumaczona na mnóstwo języków. Autor w tej powieści wykorzystał wiele autentycznych wydarzeń z życia królewskich żołnierzy. Choć książka powstała w roku 1844, jej akcja toczy się w 1625. Autor przeniósł akcję na bardziej burzliwy i ciekawszy okres w dziejach Francji. Dzięki temu książka z pewnością zyskała na wartości jako powieść historyczna. 

Dlaczego do tej pory nie sięgnęłam po "Trzech muszkieterów"? Tego nie wiem. Przekonałam się dopiero po licznych namowach Anity z kanału Book Reviews by Anita, która po prostu kocha tę książkę. A że moim zdaniem klasykę należy znać - musiałam po nią sięgnąć.

Ta obszerna powieść jest zdecydowanie warta przeczytania głównie ze względu na zaskakującą, nietuzinkową fabułę. Tak jak już wspomniałam, znajdziecie tutaj mnóstwo historycznych ciekawostek i ogólną panoramę Paryża z siedemnastego wieku. Ponadto niesamowite bohaterki! Kobiety-demony, "słaba płeć", która okazuje się bardziej jadowita niż tarantula. Intrygi w tej książce są lepsze niż w serialu "Wspaniałe stulecie"! :D Książka, która ma ponad 600 stron niektórym może wydawać się zbyt dużym wyzwaniem, ponieważ z pewnością jest wymagająca i męcząca. Wcale nie było tak źle. Oczywiście, były takie fragmenty, które troszkę mnie nudziły albo męczyły. Ale nie jest to wada tylko, być może, zmęczenie materiału. 

Na uwagę zasługuje wszechobecny humor. I to nawet mój ulubiony rodzaj humoru, czyli ten sytuacyjny. Aleksander Dumas musiał być naprawdę zabawnym człowiekiem z niesamowitym poczuciem humoru, ponieważ na kartach swojej powieści stworzył bohaterów z ciętym językiem, którzy lubią odpowiadać na zaczepki i tworzyć zabawne sytuacje. 

Jak zwykle wspomnę o pięknym wydaniu, które zawdzięczamy wydawnictwu mg. To naprawdę kawał dobrej roboty i zachęta dla czytelników - zwłaszcza dla tych, którzy są okładkowymi srokami. Ale pamiętajcie, że pomijając świetne wydanie tej książki, warto znać jej treść. Dlatego zachęcam do przeczytania tej ponadczasowej powieści. 

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu: