"Zostań, jeśli kochasz"

„Jeśli zostanę. Jeśli przeżyję. To ja decyduję.”

Myślę, że większości osób przeszło przez myśl „Co by było, gdyby…”. Każdy chociaż raz pomyślał o śmierci, o tych trudnych chwilach, o rodzinie, o sobie… A co jeśli odejdę? A co jeśli zostanę?

Siedemnastoletnia Mia traci swoich rodziców i młodszego brata w tragicznym wypadku. Udaje jej się przeżyć, ale dostaje dar wyboru. Może zostać, jeśli chce. Jeśli nie – nie musi. Czy jej chłopak i najlepsza przyjaciółka mogą zastąpić rodzinę? I co Mia powinna zrobić?

Powiem szczerze, że po przeczytaniu opisu od razu skojarzyłam tę pozycję z powszechnie znaną powieścią „Gwiazd naszych wina”. Choroba, śmierć, miłość. Pomyślałam, że „Zostań, jeśli kochasz” prawdopodobnie jest tylko marną podróbką powieści Johna Greena, która została napisana w celu osiągnięcia materialnych korzyści. Na szczęście tak nie jest ;)

Cieszy mnie to, że bohaterowie nie zachowują się sztucznie. Są jak najbardziej naturalni. Absolutnie nie można zarzucić autorce tego, że przesadziła z emocjami. Niczego nie jest tam za dużo.

Podoba mi się to, że autorka nie opisywała przesadnie wyglądu bohaterów, dzięki czemu czytelnikowi łatwiej jest skupić się na tym, co istotne. Mam na myśli fakt, że na przykład nie zwracamy uwagi na wygląd Adama, bo nie jest to jakiś przystojniak z dziewczyńskich marzeń, tylko zwykły chłopak.

Książka wzrusza czytelnika pod wieloma względami. Myślę, że każdego odbiorcę „uderza” od innej strony. Mnie najbardziej poruszyły relacje między Mią i jej bratem oraz wspólna pasja, która łączy Adama i Mię. Sama byłam kiedyś w podobnej sytuacji, dlatego ten wątek wspólnego zainteresowania bardzo mnie poruszył.

Mia i Adam podobają mi się jako para. Ich miłość, mimo młodego wieku, jest dojrzała i najzwyczajniej w świecie piękna.

Na pozór lektura ta nie jest wymagająca. Ale pozory mylą… Książka zawiera zdania, nad którymi człowiek powinien zatrzymać się choć na chwilę. Zarówno w czasie czytania, jak i po, czytelnik uświadamia sobie, że jego „ogromne” problemy są tak naprawdę czymś błahym i nawet nie ma sensu się nad nimi rozczulać.

Jestem chyba ostatnią osobą, która tego nie znała. Ale serdecznie polecam i sama chętnie sięgnę po drugi tom ;)

P.S. KONKURS!