"Nieśmiertelny"

Dzień dobry wszystkim ;)

Napiszę dzisiaj o książce, która swego czasu podobała mi się i nie mam do niej licznych zastrzeżeń.

Mowa o „Nieśmiertelnym” Gillian Shields.

Książkę jest bardzo łatwo zdobyć. Ja znalazłam ją w supermarkecie za 7 zł, więc opłacało się. A właściwie to znalazł ją mój kolega :D

Główną bohaterką jest Evie, której matka zginęła, kiedy Evie była małą dziewczynką. Jej ojcem jest wojskowy, często musi wyjeżdżać z domu, nie ma dużo czasu dla córki. Evie mieszka ze swoją babcią Frankie. Niestety Frankie zaczyna poważnie chorować. Żeby Evie miała odpowiednią opiekę ojciec wysyła ją do żeńskiej szkoły Wyldcliffe Abbey. Evie postanawia zakończyć pewien rozdział jej życia i zacząć na nowo. Chce pokazać się od jak najlepszej strony, nie poddawać się i nie płakać. Ale los nie jest dla niej łaskawy. Już pierwszego dnia nie może sobie poradzić. Kiedy poprosiła kierowcę taksówki o podwiezienie ją pod szkołę, ten powiedział, że absolutnie nie zamierza zapuszczać się w tamtą okolicę. Proponuje, aby poprosić o pomoc tutejszego sprzedawcę w sklepie. Ale kiedy taksówka odjeżdża, Evie orientuje się, że w sklepie nikogo nie ma. Była zmuszona iść samotnie w czasie deszczu i ciągnąć za sobą bagaże. Nagle coś uderzyło ją w głowę i straciła przytomność. Po obudzeniu się ujrzała młodego chłopaka, który przejeżdżał na koniu. Właśnie ten koń przyczynił się do upadku Evie. Załamana dziewczyna zaczęła zbierać swoje mokre rzeczy i zobaczyła, że ramka ze zdjęciem jej mamy została stłuczona, a Evie skaleczyła się o szkło. Zdjęcie zalały strugi krwi i deszczu. Nieznajomy chłopak pomaga jej i obiecuje kolejne spotkanie.

Nowa szkoła okazała się istnym więzieniem. Nauczycielki były bardzo surowe, a uczennice zarozumiałe i zbyt pewne siebie. Jedna z uczennic, Celeste, oznajmiła, że Evie została przyjęta do szkoły tylko dlatego, że poprzednia uczennica Laura utonęła w pobliskim jeziorze. Evie zajęła jej miejsce. Laura była kuzynką Celeste, dlatego swój ból po stracie kuzynki okazywała w okrutny sposób. Łóżko Evie pokryła czarnym jedwabiem, całość posypała płatkami róż, a wokół ustawiła świece. Grozy całej sytuacji nadawał obraz zmarłej Laury wiszący nad łóżkiem. W nocy Evie nie mogła pozbyć się wrażenia, że ktoś ją obserwuję. Nie miała odwagi wyrzucić zdjęcia zmarłej osoby. Mimo że Evie nie wierzyła w magię ani inne takie rzeczy, nie potrafiła wytłumaczyć sobie, dlaczego ramka ze zdjęciem mamy jest cała – nie ma śladu stłuczenia, deszczu ani krwi.

Wkrótce pojawił się młody chłopak. Przedstawił się jako Sebastian. Evie wymykała się na spotkania z nim każdej nocy. Jednak ciągle nic o nim nie wiedziała, a chłopak nie był chętny do rozmów o sobie.

Sytuacja staje się jeszcze dziwniejsza, kiedy Evie zaczyna widzieć młodą dziewczynę, bardzo podobną do niej, która ostrzega ją przed Sebastianem.

Pewnego dnia Evie pomyliła pokoje i zastała nauczycielki w bardzo dziwnej sytuacji… Pochylające się nad tajemniczą księgą. Jedna z nich chowała w dłoni sztylet.

W końcu Evie z pomocą swoich dwóch nowych przyjaciółek – Helen i Sary – zaczyna powoli odkrywać historię swojej rodziny. Odkrywa niezwykły fakt – coś łączy ją z kobietą żyjącą w tym samym miejscu ponad sto lat temu! I co z tym wszystkim ma wspólnego tajemniczy naszyjnik, który otrzymała od swojej babci Frankie?

Książkę czyta się bardzo szybko i lekko. Można nawet odnieść wrażenie, że akcja toczy się zbyt szybko. Ale jeżeli ktoś poczuje niedosyt to zawsze można sięgnąć po drugą część „Zdrada nieśmiertelnego”.

Książkę polecam. Od samego początku jest trochę mroczna i tajemnicza. Lepiej nie patrzcie na opis, bo takie słowa jak „pierwsza miłość” czy „wieczna miłość” brzmią jak reklama jakiegoś dennego romansidła. Nie wiem jak to wygląda u Was, ale ja nie lubię takich miłosnych opisów książki.

„Nieśmiertelny” ma nocny, posępny klimat. Bardzo spodobały mi się opisy szkoły Wyldcliffe Abbey i jej okolic. Myślę, że ten klimat szkoły z tradycyjnymi surowymi zasadami, historią sprzed lat, duchami i zaświatami spodoba się Wam ;)

Miłego czytania i czekam na opinie. A może ktoś już zna? ;)

P.S. Chcę bardzo podziękować za dotychczasową pomoc. Miło mi, że ktoś ma ochotę czytać moje posty ;)

Mam nadzieję, że dzięki Wam ten blog się jakoś rozkręci ;)